«نشست تخصصی آسیب‌شناسی روابط ایران و آمریکا»
و رونمایی از کتاب «رابطه ایران و ایالات متحده»
نوشته عباس ملکی و جان تیرمن
و ترجمه مریم هاشمی نژاد
10 مرداد 1403
با میزبانی خبر آنلاین
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام و خوش آمد عرض می کنم خدمت همه حضار گرامی، خانم ها و آقایان عزیز، اساتید، دانشجویان و پژوهشگران عزیز و همچنین خبرنگاران محترم.
ضمن عرض تسلیئت به مناسبت شهادت جناب آقای اسماعیل هنیه که میهمان شهر و کشور ما هم بوده اند و محکومیت ترور، مفهوما و مصداقا، و اینکه این قبیل ترورهای دژخیمانه از شخص و رژیمی که همین اخیرا چهل هزار نفر و اغلب غیرنظامی و غالبا زن و کودک را به شهادت رسانده است، عجیب نیست.
جلسه ی رونمائی از کتاب ایران و ایالات متحده: آغازی برای یک گفتگ و گو را شروع می کنیم.
مفتخرم که از حضور میهمانان، همکاران و اساتید گرامی تشکر کنم.
جناب آقای دکتر تخت روانچی
جناب آقای دکتر سجادپور
جناب آقای دکتر عباس ملکی
جناب آقای دکتر کیهان برزگر
جناب آقای دکتر حسینی
جناب آقای دکتر حسین موسویان
سرکار خانم هاشمی نژاد
جناب آقای جعفریه
اگر نگوییم روابط ایران و ایالات متحده در تاریخ خود شکننده بوده، لااقل همواره این رابطه با اختلالگرانی جدی مواجه بوده است.
رابطه ی ایران و ایالات متحده با تسهیلگران مذهبی که از شمال غرب به ایران وارد شده بودند، آغاز شد و تا سال ها اساسا دولت انزواگرای آمریکا علاقهای چندان به برقراری روابط دیپلماتیک نداشت.
در زمان ناصری این تمایل از سوی ایرانیان بود و با فرستادن وزیرمختارهای متعدد و برقراری نمایشگاه های از قبیل آنچه در شیکاگو برگزار شد، مورد ارائه قرار می گرفت. بسیار جالب است که توجه کنیم اختلالگر اول در روابط ایران و آمریکا، بریتانیا بود و کشتن یک آمریکایی (Robert Imbrie) در تهران در قدم بعدی، احساس رقابت روس با مورگان شوستر در جریان مشروطه و نهایتا حتی در 1953 هم بریتانیا توانست موضع دولت ایالات متحده را در خصوص ایران تغییر دهد.
حتی در دوران اوج روابط فیمابین یعنی 1979 – 1953 که البته با اعوجاجات طبیعی یک رابطه ی دوجانبه همراه بود، تنش های زمان کندی و نهایتا ترور او، نزدیکی به دکتر امینی، اقدام به کودتای سپهبد قرنی و غیره ناآرامی های در ابتدای دهه 40 بود. ضمن آنکه بزرگ ترین خطر بالقوه یعنی شوروی در همان زمان هم رابطه را دستخوش تنش می کرد و حتی در زمان انقلاب نیز در دل واشینگتن، هراس مضاعف ایجاد کرد.
از پی انقلاب و پیش از آغاز اختلال های اسرائیل، از ابتدای دهه هفتاد شمسی، این شوروی و عراق بودند که تلاش می کردند تا سوتفاهمات ایران و آمریکا را بیفزایند و به نفع خود استفاده نمایند.
از ابتدای دهه 1990 میلادی، این اسرائیل بود که تا همین امروز صبح با کلان-پروژه امنیتی سازی ایران، تلاش کرده خود را از میدان دید همگان در منطقه بپوشاند.
امروز که ما صحبت می کنیم، ایران متحمل یکی از شنیع ترین حرکات اسرائیل، این اخیرترین دشمن مدیریت تنش رابطه ایران و ایالات متحده، بوده ایم و این نبرد هر لحظه در شرف از دست رفتن است.
هرچند حنای اسرائیل در جهان افکار عمومی و حتی نخبگانی داخل آمریکا هم رنگ سابق را ندارد، اما نمی توان از تله های مکرری که این بدخواه صلح و امنیت منطقه و محیط بین المللی در سه راه ایران و رابطه اش با آمریکا می گذارد، صرف نظر کرد.
هر قدر رنگ دولت در تهران، احتمال توفیق در مدیریت این رابطه را افزایش دهد، مین گذاری اسرائیل در این مسیر مکررتر و مکارانه تر خواهد بود، چه از جنس مذاکرات برجام، چه قسم نتانیاهو در برهم زدن آن، چه ترور شهید فخری زاده و چه امروز.
لینک تصاویر میزگرد در خبر آنلاین:
ویدئو میزگرد در آپارات:
